Brama scunciata
L’avia lasciate vene,
in core meiu, l’ore belle
di basgi longu à la to pelle
à sente corre in le to vene
u mo sangue cun l’amore
da fà ti omu à batticore.
E vulia vede e sumiglie,
da li to ochji neri
à le mio riviglie,
à dà mi ghjorni fieri.
Di tene ti a manu
stretta stretta
in la mio manu
si ferma brama schjetta
di li mo sogni landani,
spera senza lindumani,
oramai stantarata
in a risa innamurata
di issu ritrattu vechju
aggrancatu à u spechju.
Cristofanu FILIPPI
u 28 di marzu di u 2009